کشور ایران به علت بر خورداری از شرایط اقلیمی کوهستانی و وجود ارتفاعات برفگیر سابقه ایی تاریخی در ورزش های زمستانی ، ازجمله اسکی دارد . با گذشت سال ها و ورود اروپاییان به ایران، اسکی به معنای امروزی آن به کشور ما راه یافت .
۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح و در ایران باستان قبایلی با نام کافکاز از نوعی ابزار خاص به منظور عبور از مناطق برفی و کوهستانی استفاده می کردند. و با اتصال آن به چوب هایی که با پوست حیوانات پوشانده شده بود به نوعی بر روی برف ها سر میخوردند. عده ای از مردمان ایل بختیاری نیز با استفاده از شاخ گاو وحشی نوعی وسیله به نام درگ میساختند و با پوشیدن آن رو برف راه میرفتند.
اما اسکی به معنای امروزی آن ( اسکی مدرن ) از حدود سال ۱۹۳۰ به ایران وارد شد. که تقریبا ۸۵ سال بعد ازبرگزاری اولین رقابت های اسکی در جهان بود . درواقع دو گروه از خارجی هایی که به ایران آمدند ، اسکی مدرن رو در ایران ترویج دادند. گروه نخست ،آلمانی هایی بودند که برای ساختن راه آهن ملی به ایران آمده بودند. و با رسیدن زمستان به دامنه های البرز میرفتند. و تورهای اسکی در آنجا برگزار می کردند . تماشای این ورزش پر هیجان و حرکات زیبایی که توسط آنها اجرا میشد برای محلی ها و روستاییان آن نواحی در نوع خودش بسیار جالب بود. و باعث میشد تا تعداد زیادی ازمردم برای تماشا جمع شوند.
نواحی که آلمانی ها آن زمان برای اسکی انتخاب میکردند امروزه با نام “فیروزکوه” ،”حاجی آباد” و”شمشک” فعلی شناخت میشوند .
“حسن فاضلی “شاید اولین ایرانی باشد که ورزش اسکی را به طور حرفه ای آموخت . او در سال ۱۹۳۱ زمانی که ۱۵سال داشت به همراه همین گروه آلمانی به منطقه حاجی آباد میرفت و با آنها به اسکی می پرداخت. چند سال بعد به دلیل وقوع بهمن در ارتفاعات حاجی آباد ۳ تا از اسکی بازهای آلمانی جانشان را از دست دادند. و این باعث شد تا رضاشاه که آن زمان شاه ایران بود اسکی در این منطقه را ممنوع اعلام کند.
اما گروه دوم ایرانی هایی تحصیل کرده در فرنگ بودند. (عمدتا فرانسه و سوئیس) که بعد از اتمام تحصیلات و بازگشت به ایران شروع به آموزش اسکی به مبتدیان و نوآموزان کردند. یکی ازآن جوانان تحصیلکرده ، دکتر “عبداله بصیر” بود که در سال ۱۹۲۱ به ایران بازگشت.
این گروه عمدتا” در نزدیک ترین پیست ها به تهران که آن زمان پیست تلو (لشکرک فعلی) و پیست الهیه بود به آموزش علاقه مندان می پرداختند. علاوه بر ورود دانش این رشته به کشور توسط ایرانی ها ، ساخت تجهیزات اسکی نیز در همان سال ها (حدود ۱۹۳۸) آغاز شد. و چند فروشگاه در لاله زار فعلی به عنوان مراکز ساخت و پخش لوازم اسکی راه اندازی شدند. ولیکن بعلت تفاوت کیفیت ساخت.
همچنان محصولاتی که از خارج وارد می شدند بازار بهتری داشتند. و این باعث میشد تا تنها قشر اندکی که توانایی تهیه لوازم مرغوب از خارج از کشور را داشتند بتوانند به اسکی بپردازند. با تاسیس فدراسیون المپیک ایران در سال ۱۹۴۷ ،فدراسیون ملی اسکی نیز به وجود آمد. اما تا ۱۰ سال نتوانست به عضویت فدراسیون جهانی اسکی درآید .
با این وجود در داخل کشور فعالیت های بسیار خوبی از طرف این سازمان صورت گرفت. که بخشی از آن وارد کردن تجهیزات استاندارد اسکی، برای نوجوانان و جوانان علاقه مند به این رشته و برگزاری تور ها و کلاس های آموزش و تربیت مربی اسکی در ایران بود.
برگزاری رقابتهای اسکی در ایران
اولین دوره رقابت های اسکی در مارچ ۱۹۳۹ و در پیست تلو با شرکت ۲۱ اسکی باز و در مسافت ۵۰۰ متر برگزار شد. که در آن زمان ” تقی امامی” (عضو باشگاه اسکی تهران ) به مقام اول دست یافت .
در همان سال نیز یک دوره مسابقات لوژ سواری به صورت ترکیبی (زنان و مردان ) و با حضور ۶۰ ورزشکار برگزار شد. که آقا و خانم خواجه نوری توانستند به مقام اول برسند .
با فراگیر شدن ورزش اسکی در ایران و افزایش محبوبیت آن ، مسابقات اسکی رونق بیشتری گرفت . مسابقات عمدتا در دو ماده سرعت مسافت کوتاه و ماراتون برگزار می شد . ازدل همین رقابت ها ورزشکارانی همچون “ابراهیم استکی” ، “بهادر (معروف به بوریس)” و” برادران فایپر” قدم به مسابقات جهانی گذاشتند. (تاريخچه اسكي ایران)
تغییر نام به فدراسیون اسکی و ورزشهای زمستانی
در تاریخ هفدهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ وزارت ورزش و جوانان نام فدراسیون اسکی را به فدراسیون اسکی و ورزشهای زمستانی تغییر داد. تا فعالیت‌های این فدراسیون علاوه بر ورزش اسکی در دیگر رشته‌های ورزشهای زمستانی توسعه یابد.
روسای فدراسیون اسکی از ابتدا تاکنون،
- فیلیکس آقایان
- سرتیپ سپه پور
- سرهنگ یحیائی
- فیلیکس آقایان
- عیسی ساوه شمشکی
- شکر اله حیدری
- عیسی ساوه شمشکی
- ناصر طالبی
- سید عبدی افتخاری
- عباس نظریان مادوانی
